Αντικατοπτρισμοί…
© beautyworkshop.gr

O Christopher Lasch υπήρξε ένας από τους πιο διαπρεπείς ιστορικούς και κοινωνιολόγους του 20ου αιώνα.

Το πιο διάσημο βιβλίο του είναι το “The Culture of Narcissism”, για το οποίο κέρδισε και το National Book Award το 1979, αλλά δεν ήταν αυτός που ανάλυσε τον ναρκισσισμό ως φαινόμενο. Ήταν, όμως, από τους σημαντικότερους -αν όχι ο σημαντικότερος- που μίλησε συστηματικά για τον ναρκισσισμό σε σχέση με την εποχή του: ουσιαστικά, o Lasch πήγε ένα βήμα πέρα από το άτομο και χαρακτήρισε ως ναρκισσιστική την σύγχρονη κοινωνία. Μία κοινωνία που προωθεί την υπερπροβολή του εγώ και την υπερενασχόληση με το άτομο και την ατομικότητα, αλλά προβάλλει ένα τόσο αδιάκοπο κυνήγι αυτής της ικανοποίησης, που ο σύγχρονος νάρκισσος -δυνητικά, ο καθένας από εμάς-, δεν την κατακτά ποτέ. Έτσι, ο νάρκισσος παραμένει ατελής…

Νάρκισσος – Σίσυφος, λέει ο G. και σκέφτομαι πως δεν έχει άδικο: το εγώ μας είναι ένα βάρος που όλοι κουβαλάμε στην πλάτη. Όσο πιο μεγάλο, τόσο πιο ευδιάκριτο από τους άλλους, αλλά τόσο περισσότερο μας κόβει τα γόνατα. Και ναι, πρέπει να είναι μαρτύριο να το κουβαλάει κανείς ως την κορυφή του λόφου, και αυτό να κατρακυλάει πάλι στη βάση με το πρώτο ατυχές σχόλιο κάθε τυχάρπαστου στο facebook…

Αυτά, ως προς την ψυχολογία. Στην αρωματοποιία πάλι, ο νάρκισσος είναι ένα λουλούδι με εξαιρετική μυρωδιά, ιδιαίτερη και βαθιά, που εντυπώνεται στο μυαλό. Σύνηθες συστατικό για πολλά αρώματα, που σπάνια όμως πρωταγωνιστεί.

Όταν δοκίμασα, προ καιρού, τα 4 νέα αρώματα της μίνι σειράς Jardin Noir (μαύρος κήπος) τoυ Tom Ford, σκέφτηκα πως το Jonquille de Nuit (νάρκισσος της νύχτας) είναι ένα άρωμα που θα μπορούσε να λυτρώσει τον ατελή νάρκισσο! Γιατί έχει χαρακτηριστική μυρωδιά, ένταση και δεν ξεχνιέται εύκολα -καλύπτει, δηλαδή όλα τα ζητούμενα κάθε νάρκισσου που σέβεται τον εαυτό του!

Jonquille de Nuit από τη μίνι σειρά Jardin Noir (Tom Ford Private Blend)
© beautyworkshop.gr

Κατά τη γνώμη μου, το πιο ξεχωριστό από τα τέσσερα Jardin Noir είναι το Café Rose -τρία διαφορετικά είδη τριαντάφυλλου και νότες καφέ! Εντυπωσιάστηκα παρόλο που δεν συμπαθώ το τριαντάφυλλο ως βασικό συστατικό. Εντούτοις, θα πρέπει να δώσω τα εύσημα στον νάρκισσο: αν και δεν με κέρδισε εξ αρχής, ήταν το πιο ευδιάκριτο κατά τη διάρκεια των δοκιμών και το μόνο που παρέμεινε στο χέρι μου ως την επόμενη μέρα -σημειωτέον πως όλα τα αρώματα της σειράς Private Blend είναι ιδιαιτέρως συμπυκνωμένα, γεγονός που εξηγεί εν μέρει την υψηλή τιμή τους.

Τη δεύτερη φορά που το φόρεσα επείσθην απολύτως. Το Jonquille de Nuit έχει εκπληκτική διάρκεια, ενώ, όσο περνάει η ώρα, διαθέτει και κάτι απροσδιορίστως ρετρό: όπως θα μπορούσε να μυρίζει το μπουντουάρ μιας ντίβας του bourlesque στις αρχές του περασμένου αιώνα…

Για την ιστορία, μπορώ να αναφέρω πως περιέχει σπόρους κυκλάμινου Άλπεων, ακακία, angelica, Αιγυπτιακά φύλλα βιολέτας και νεραντζιού, ίριδα, κεχριμπάρι και φυσικά άφθονο νάρκισσο, όμως τίποτε από αυτά δεν θα σας “πει” κάτι, αν δεν το δοκιμάσετε. Η μόνη -αντικειμενική-δυσκολία που μπορεί να σας χωρίσει από αυτό το άρωμα είναι, ίσως, η τιμή του (όπως όλα τα αρώματα της σειράς Private Blend, κοστίζει σχεδόν τριπλάσια από ένα μέσο άρωμα). Το καλό είναι πως με ένα και μόνο “πσιτ”, είστε καλυμμένες για μια ολόκληρη μέρα.

Το Jonquille de Nuit είναι unisex, όπως όλα τα αρώματα της σειράς, όμως, περισσότερο ίσως από τα υπόλοιπα, νομίζω πως ταιριάζει σε γυναίκες.

Συμβουλή: Αν, όταν πάτε για να το δοκιμάσετε, τύχει και δελεαστείτε από τα υπόλοιπα 3 του Κήπου, συνιστώ αυτοσυγκράτηση. Είναι ιδιαιτέρως πυκνά αρώματα και προτείνω να μην δοκιμάσετε περισσότερα από 2 τη φορά.

Εξαιρετική περιγραφή της ναρκισσιστικής προσωπικότητας -και μάλιστα τραγουδιστά!- από το Narcissus της Alanis Morissette. Με στίχους, για εμπέδωση…
(από το cd “Under rug swept”, 2002)