Ως συνήθως, για άλλο ποστ πήγαινα και άλλο θα αναρτήσω, τελικά, επειδή, για μερικές εμπειρίες, καλό είναι να μιλάς όσο αυτές είναι φρέσκιες. Πριν από όλα, όμως, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο, από καρδιάς ευχαριστώ σε όλους όσοι έστειλαν ευχές στο mail του blog, αλλά και σε όλους αυτούς που σκέφτηκαν να στείλουν, αλλά δεν έστειλαν -οι ευχές ταξιδεύουν ακόμα και με τη σκέψη.

Στα νεώτερα, λοιπόν. Πριν από λίγο καιρό, ο Βλάσης (συνεργάτης, φίλος και συνάδελφος αγαπητός) μου έστειλε στο facebook μια πρόσκληση να κάνω like σε μια σελίδα… Έσπευσα να μπω στη σελίδα που πρότεινε -ανταποκρίνομαι πάντα στις προσκλήσεις των φίλων, είτε με ενδιαφέρει το θέμα είτε όχι- και προς μεγάλη μου έκπληξη, έπεσα πάνω στην Key Books, το νέο του project, για το οποίο δεν ήξερα το παραμικρό. Η Key Books είναι μια μικρή εκδοτική επιχείρηση, το φρέσκο βλέμμα της οποίας είναι ήδη εμφανές από το site της. Στο τιμόνι, ο Βλάσης και ένας άλλος συνάδελφός μας, ο Βασίλης, τον οποίο δεν έχει τύχει να γνωρίσω προσωπικά.

© beautyworkshop.gr

Φυσικά ενθουσιάζομαι, και σπεύδω να ρωτήσω το Βλάση για το εκδοτικό πλάνο. «Μέσα στον Οκτώβριο το πρώτο βιβλίο, Χαριτωμένη, θα ενημερώσω», μου είπε, έτσι, όταν είδα την πρώτη κοινοποίηση του «Κλέψε σαν καλλιτέχνης» του Austin Kleon, έδωσα άμεσα τη σχετική παραγγελία στον G., ο οποίος είναι επί των βιβλιοπωλείων. Tο βιβλίο ήρθε στα χέρια μου μόλις προχθές, και δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο timing.

«Κλέψε σαν καλλιτέχνης» του Austin Kleon

Το «Κλέψε σαν καλλιτέχνης» είναι μια μικρή πραγματεία γύρω από τη δημιουργικότητα και όλα αυτά που την συνιστούν. Δηλαδή, όλα αυτά που πραγματικά τη συνιστούν, όχι αυτά που νομίζουμε.

Το βιβλίο στηρίζεται σε μια μεγάλη αλήθεια: όλα έχουν ξαναειπωθεί. Δεν υπάρχει το «καινούργιο», μόνο καινούργιες ματιές σε πράγματα ήδη υπάρχοντα. Αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους (και, συνεπακόλουθα, τις ιδέες τους) να ξεχωρίζουν, είναι το ότι «μαγειρεύουν» και εξελίσσουν τις επιρροές τους καλύτερα από άλλους. Στο βιβλίο, εξ αρχής μου άρεσε η καυστική παραίνεση του Kleon, με την οποία ταυτίζομαι απολύτως, ιδεολογικά: μην περιμένεις να γίνεις «αρκετά καλός» για να κάνεις οτιδήποτε. Απλώς κάντο.

Η αλήθεια είναι, αν το σκεφτείτε λιγάκι, πως τα μεγαλύτερα εμπόδια προς τη έκφραση, τη δημιουργικότητα, την επιτυχία, συχνά τα θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι, όταν μιλάνε για αυτά που θα ήθελαν ή ονειρεύονται να κάνουν, βάζουν δυσανάλογα ψηλά τον πήχη, ενδόμυχα επειδή ξέρουν πως δεν θα μπορέσουν να τον φτάσουν. Κάπως σαν έναν άνθρωπο που πρέπει να χάσει 20 κιλά, και όλο το αναβάλλει επειδή τα 20 κιλά φαντάζουν βουνό… Όμως, ο αρχικός στόχος είναι, τελικά, να χάσει κανείς το πρώτο. Και τα υπόλοιπα έρχονται.

«Μαμά, αυτά τα γράμματα κάνουν νύχτα», μου ανακοινώνει με κατηγορηματικό ύφος ο 3μιση ετών γιος μου, καθώς ξεφυλλίζει το βιβλίο, το οποίο αγάπησε κεραυνοβόλα (πιθανώς το μικρό του σχήμα και η παιχνιδιάρικη γραμματοσειρά έπαιξαν το ρόλο τους). «Γιατί το λες αυτό, αγάπη μου;», τον ρωτάω, αν και καταλαβαίνω που το πάει. Και πάλι όμως, η απάντηση με ξαφνιάζει… © beautyworkshop.gr

«Επειδή αυτά εδώ, κάνουν μέρα!», μου λέει γυρίζοντας την επόμενη σελίδα. Και συμπληρώνει σε συγκαταβατικό τόνο: «Αχ βρε μαμά, δεν καταλαβαίνεις τίποτα!» © beautyworkshop.gr

Ας είμαστε ειλικρινείς: είναι ευκολότερο να γκρινιάζουμε, παρά να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την πηγή της γκρίνιας. Ευκολότερο να επικαλούμαστε την αυθεντία, παρά να δημιουργήσουμε το δικό μας σημείο αναφοράς -έστω και κλεμμένο. Στο βιβλίο, ο Kleon έχει συγκεντρώσει, μεταξύ άλλων, μερικά από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα σχετικά με αυτό το θέμα: ένα από τα πιο κλασσικά είναι του αμερικανού συγγραφέα Jonathan Lethem, ο οποίος είχε πει (κλέβοντάς το από κάποιον άλλο, αλλά δεν θυμάμαι ποιον) πως, όταν οι άνθρωποι αποκαλούν κάτι «πρωτότυπο», 9 φορές στις 10 απλώς δεν γνωρίζουν τις αναφορές και τις πρωτύτυπες πηγές του.

Κλέψτε, λοιπόν. Αλλά κάντε το με αγάπη. Κλέψτε μόνο από τα πράγματα που σας αρέσουν πάρα πολύ και με στόχο να κάνετε κάτι καλύτερο από το πρωτότυπο. Κλέψτε για να φτιάξετε κάτι που επίσης θα σας αρέσει πολύ, όχι για να γίνετε πλούσιοι ή διάσημοι ή με τη φιλοδοξία να καλύψετε ένα πιθανό δημιουργικό κενό στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό σύμπαν, ως άλλοι Leonardo. Δεν είστε Leonardo (μάλλον). Αλλά αυτό δεν είναι κακό.

Επίσης, διαβάστε οπωσδήποτε αυτό το βιβλίο. Κοστίζει περίπου 10 ευρώ και είναι ό,τι πιο κοντά σε ένεση δημιουργικότητας και αυτοπεποίθησης έχω να θυμάμαι τον τελευταίο καιρό.

© beautyworkshop.gr

Όταν ο Victor (Frankenstein) συνάντησε τον John (Waters)

Το «Κλέψε σαν Καλλιτέχνης» ήρθε στα χέρια μου την πλέον κατάλληλη στιγμή για να συμπεριληφθεί σε αυτό το ποστ, στο οποίο είχα σκοπό να ξεκινήσω με την παράσταση «Το σπίτι του Φρανκεστάιν» που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Γκλόρια.

Την προηγούμενη Κυριακή 27 Οκτωβρίου, 2 μέρες πριν την επίσημη πρεμιέρα, είχα την τύχη να παρακολουθήσω, μαζί με την Νένα (παιδική μου φίλη και πιστή συνοδοιπόρο στις θεατρικές διαδρομές παντός είδους), την πρώτη γενική πρόβα της παράστασης, στην οποία, παρά λίγο να μην πάω: αν και είχα πει στη φίλη μου την Αλίκη, η οποία με κάλεσε, πως θα πήγαινα οπωσδήποτε, ήμουν τόσο πολύ κουρασμένη (τα Σαββατοκύριακα και τα τριήμερα δεν είναι ποτέ ξεκούραστα για μαμάδες με μικρά παιδιά), που φλέρταρα έντονα με την ιδέα να καθήσω σπίτι και να κάνω ποδόλουτρο. Ευτυχώς, εν μέρει και επειδή ντρεπόμουν να το ακυρώσω στη Νένα, την οποία είχα ξεσηκώσει να πάμε παρέα, τελικά πήγα… Ευτυχώς!

Στο κείμενο, αναφέρω κάποιους από τοςυ συντελεστές, όμως, για να μην αδικήσω κανέναν από τους ανθρώπους που εμφανώς έκαναν πολύ δουλειά για να βγει αυτό το αποτέλεσμα, αντιγράφω από το δελτίο τύπου:
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Σκηνοθεσία: Τάσος Ιορδανίδης, Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντώνης Αντωνάκος,
Σκηνικά: Γκάι Στεφάνου, Κινησιολογία-Χορογραφίες: Ρούλα Κουτρουμπέλη, Ενδυματολόγος: Ειρήνη Τσακίρη, Συνεργάτης ενδυματολόγου: Θάνια Ιορδανίδου, Σχεδιασμός μαλλιών: Χρόνης Τζήμος, Ειδικές ενδυματολογικές κατασκευές: Δήμητρα Καίσαρη, Μακιγιάζ: Θάνια Ιορδανίδου, Φωτισμοί: Lato V, Μουσική επιμέλεια: Σοφία Φαραζή – Τάσος Ιορδανίδης, Στίχοι Τραγουδιών: Σοφία Φαραζή, Μουσική διδασκαλία: Γιάννης Μιχαήλ, Μουσική επεξεργασία: Γιάννης Μιχαήλ – Αντώνης Αντωνάκος, Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς, Προβολή-Επικοινωνία: Αλίκη Δανάλη.

Η παράσταση είναι ένα χάρμα οφθαλμών, από κάθε άποψη: θαυμάσια κοστούμια της Ειρήνης Τσακίρη, εξαιρετικό extravagant μακιγιάζ της Θάνιας Ιορδανίδου, λειτουργικό σκηνικό του Γκάι Στεφάνου. Σε όλα αυτά, προσθέστε την εξαιρετική κινησιολογία και τις χορογραφίες της Ρούλας Κουτρουμπέλη -όλος ο θίασος σε διαρκή κίνηση, και ούτε για ένα λεπτό αταίριαστη ή κουραστική- και την φρέσκια σκηνοθετική ματιά του Τάσου Ιορδανίδη, και έχετε μια παράσταση, η οποία είναι εμφανές πως έχει πίσω της πάρα πολύ δουλειά ώστε να κυλάει αβίαστα σαν νεράκι τις 2 περίπου ώρες που διαρκεί.

Από την αφίσα της παράστασης (Τάκης Παπαματθαίου, Ορέστης Τζιόβας, Σοφία Φαραζή, Γιώργος Χρανιώτης, Μένη Κωνσταντινίδου, Σταύρος Σβήγκος, Ευθύμης Ζησάκης και η Λάουρα Νάργες). Οι λήψεις που ακολουθούν είναι από τα καμαρίνια, μετά το τέλος της παράστασης.

Η κωμωδία είναι πολύ δυσκολότερο είδος θεάτρου από το δράμα, όχι μόνο επειδή είναι συγκριτικά πιο εύκολο να προκαλέσεις συγκίνηση από γέλιο. Στατιστικά, είναι παρατηρημένο πως οι περισσότεροι, όταν πηγαίνουν να παρακολουθήσουν μια κωμωδία, αν και έχουν ανάγκη να γελάσουν, ενδόμυχα προκαταβάλουν εαυτόν για το αντίθετο: σαν να απευθύνονται προς τους συντελεστές της εκάστοτε παράστασης ή ταινίας λέγοντας «Να δω πόσο μάγκας είσαι, αν θα με κάνεις να ξεχάσω το σωρό των προβλημάτων της καθημερινότητάς μου». Ευτυχώς, όταν το γέλιο ξεκινήσει, είναι μάλλον κολλητικό. Από αυτήν την άποψη, ο Τάσος Ιορδανίδης, ο σκηνοθέτης της παράστασης, έχει μάλλον κερδίσει το στοίχημα. © beautyworkshop.gr

Η απίθανη αυτή μαύρη κωμωδία είναι μια κλεψιά από την κορυφή ως τα νύχια: για τον συγγραφέα Martin Downing δεν γνωρίζω πολλά, υποψιάζομαι, όμως, πως είναι ένας άνθρωπος με βαθιά αγάπη πως την κλασσική λογοτεχνία, προτίμηση προς τα βιβλία τρόμου και εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Κάπως έτσι πρέπει να προέκυψε αυτό το βιβλίο, το οποίο, δεν έχει ούτε έναν νέο χαρακτήρα -από τον οικοδεσπότη του πύργου Βίκτωρ Φρανκενστάιν, τον υπηρέτη του Ιγκόρ (ο Κουασιμόδος από την Παναγία των Παρισίων) και την γραμματέα του Μαίρη Ράιλι (η υπηρέτρια του δρος Τζέκυλ), ως τους καλεσμένους του, τον Λυκάνθρωπο Χάρυ Τάλμποτ, τον Κόμη Δράκουλα (τον γνωστό…), τη Σούκι Στοκχάουζ (ναι, αυτή του True Blood), την Ιζαμπέλ Τσάννινγκ και το Φάντασμα (της Όπερας, εννοείται!), και οι 8 χαρακτήρες του έργου είναι ήρωες από ήδη υπάρχοντα έργα. Εντούτοις, ο συγγραφέας δημιουργεί 8 ολοκαίνουργες, κάπως grotesque αλλά έξοχα δεμένες μεταξύ τους περσόνες, και, εν τέλει, ένα πολύ ευχάριστο και πρακτικά ολοκαίνουργιο θεατρικό έργο: καλλιτεχνικό κλέψιμο στα καλύτερά του!

Σοφία Φαραζή και Σταύρος Σβήγκος, Σούκι Στόκχαουζ και Χάρυ Τάλμποτ αντιστοίχως. Αμφότεροι ταίριαξαν γάντι σε δύο δύσκολους ρόλους -η Σούκι ψευδίζει καθ΄όλη τη διάρκεια του έργου, παρόλα αυτά η έκφραση της κ. Φαραζή ήταν πεντακάθαρη, δείγμα πολύ καλής τεχνικής. Όσο για τον Χάρυ του κ. Σβήγκου, κυριολεκτικά αλώνισε τη σκηνή © beautyworkshop.gr

Για την γλυκύτατη Λάουρα Νάργες, αυτός είναι ο πρώτος θεατρικός ρόλος, το ντεμπούτο της, για το οποίο η μοίρα της έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι: όπως έμαθα εκ των υστέρων, λίγες μέρες πριν την παράσταση που είδα, έχασε τον πατέρα της. Έτσι, βρέθηκε στη σκηνή με φρέσκο πένθος και ελάχιστες πρόβες, κάτι που η ζωντάνια και το κέφι της ως Ιζαμπέλ Τσάννινγκ πάνω στη σκηνή δεν άφησαν να γίνει αντιληπτό ούτε κατ’ ελάχιστον. Εκτός από θερμά συλληπητήρια, ένα μεγάλο μπράβο αρμόζει, το δίχως άλλο. © beautyworkshop.gr

Η Μαίρη Ράιλι, η οικονόμος του δρος Φρανκενστάιν, είναι ο πιο «σοβαρός» από τους 8 ρόλους, καθότι ερωτευμένη με τον τρελαμένο δόκτωρα και απογοητευμένη, εφόσον εκείνος είναι στον κόσμο του… Η Μένη Κωνσταντινίδου είναι εξαιρετική, κρατώντας άριστα τις σχετικές ισορροπίες. © beautyworkshop.gr

Ευθύμης Ζησάκης (δεξιά), υποδειγματικός ως κομπλεξικό Φάντασμα της Όπερας, και Γιώργος Χρανιώτης (αριστερά), ως Κόμης Δράκουλας, μια ακόμα κωμική έκπληξη σε έναν όχι εύκολο ρόλο: καθ΄ όλη τη διάρκεια του έργου, ο ήρωάς του μιλάει με βαριά Καυκασιανή προφορά, την οποία ο κ. Χρανιώτης αποδίδει άριστα. © beautyworkshop.gr

Όμως, όσο παρακολουθούσαμε την παράσταση -στην οποία, σημειωτέον, γελάσαμε πάρα πολύ!- δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ένα ακόμα «κλέψιμο»: ο δρ. Φρανκενστάιν του Ορέστη Τζιόβα είναι μια πιο νευρωτική, αλλά εξίσου σαρωτική εκδοχή του John Waters, του γνωστότερου σκηνοθέτη b movies όλων των εποχών. Ο Waters είναι ο άνθρωπος που έγινε συνώνυμο με τη λέξη cult και έκανε mainstream την κακή αισθητική στο σινεμά. Τόσο κακή, δε, που έφτασε να γίνει σημείο αναφοράς: 2 από τις ταινίες του, το Pink Flamingos και το Hairspray κατέχουν περίοπτες θέσεις ανάμεσα στα σημαντικότερα films του παγκόσμιου σινεμά.

Για τον Βίκτορα Φρανκενστάιν του Ορέστη Τζιόβα δεν έχω να πω πολλά, μόνο ότι είδα μπροστά μου ένα εξαιρετικό κωμικό ταλέντο. Ο κ. Τζιόβας έκανε το ρόλο τόσο δικό του, όσο δύσκολα επιτυγχάνουν ακόμα και ηθοποιοί με πολύ μεγάλη θεατρική πείρα. Κι ένα επιπλέον credit για το τσαλάκωμα, το οποίο συνήθως δεν τολμούν οι ωραίοι (άνδρες και γυναίκες) ηθοποιοί. Εκτός κι αν έχουν πραγματικό ταλέντο. © beautyworkshop.gr

Κι αν αυτό το συνδυάσω με τον απίθανο Χάρυ Τάλμποτ του αεικίνητου Σταύρου Σβήγκου, ο οποίος ήταν μια slim (και υπερταλαντούχα) εκδοχή της Divine (η Divine ήταν η cult τραβεστί μούσα του Waters), τότε μάλλον θα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Τάσο Ιορδανίδη για αυτή την έξτρα πινελιά υποδόριου χιούμορ με την οποία εμπλούτισε ακόμα περισσότερο μια ούτως ή άλλως εξαιρετική παράσταση.

Τον Ιγκόρ – Τάκη Παπαματθαίου τον άφησα για το τέλος, όχι τυχαία. Κωμικός αξιώσεων και ο πιο έμπειρος από τον νεανικό αυτό θίασο, είναι ο μόνος από τους 8 που κλείνει το μάτι στο κοινό, με την άνεση της πολύ μεγάλης θεατρικής του πείρας και του εγνωσμένου, πηγαίου κωμικού του ταλέντου. Ο ρόλος του, που κάνει και το εντυπωσιακό φινάλε του έργου (για το οποίο, όμως, δεν θα σας πω τίποτε άλλο), τού πάει γάντι και η συνολική μου αίσθηση είναι πως η παρουσία του λειτουργεί ως δίαυλος ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό. Απλώς εξαιρετικός. © beautyworkshop.gr

The MAC Effect

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, όμως, καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία της παράστασης έπαιξαν, εκτός από το πολύ ταιριαστό casting, τα κοστούμια και το εντυπωσιακότατο μακιγιάζ. «MAC», μου απαντά μονολεκτικά η Αλίκη όταν την ρωτάω σχετικά, στο τέλος της παράστασης, και το θεωρώ απολύτως λογικό: η MAC είναι από τις ελάχιστες εταιρείες που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια τέτοια παράσταση, στην οποία το μακιγιάζ παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από την παρουσίαση της MAC για τα trends του φετινού χειμώνα στον χώρο τέχνης Ε.Δ.Ω., στο Γκάζι © beautyworkshop.gr

Από την παρουσίαση της MAC για τα trends του φετινού χειμώνα στον χώρο τέχνης Ε.Δ.Ω., στο Γκάζι © beautyworkshop.gr

Από την παρουσίαση της MAC για τα trends του φετινού χειμώνα στον χώρο τέχνης Ε.Δ.Ω., στο Γκάζι © beautyworkshop.gr

Από την παρουσίαση της MAC για τα trends του φετινού χειμώνα στον χώρο τέχνης Ε.Δ.Ω., στο Γκάζι © beautyworkshop.gr

Installation στο χώρο τέχνης Ε.Δ.Ω., στο Γκάζι © beautyworkshop.gr

Συνειρμικά, ο νους μου πήγε στην παρουσίαση της μάρκας για τις τάσεις του φετινού χειμώνα, η οποία έγινε το καλοκαίρι σε μια απίθανη γκαλερί στο Γκάζι. Από όλα όσα είδα, θα ξεχωρίσω το βαμπιρένιο λουκ με τη λευκή επιδερμίδα και τα έντονα (συνήθως κόκκινα), ματ χείλη, για τα οποία θα μιλήσουμε ξανά, σε επόμενο ποστ. Προς το παρόν, αν περάσετε από MAC Store ή corner, ρίξτε μια ματιά στα καινούργια Retro Matte κραγιόν τους, τα οποία προέκυψαν μετά την αναπάντεχη επιτυχία της απόχρωσης Ruby Woo και προσωπικώς βρίσκω εξαιρετικά… (και ένα inside tip: χάριν της δουλειάς, μπορώ και βλέπω νωρίτερα από την κανονική τους κυκλοφορία τα προϊόντα στις περισσότερες εταιρείες. Το Χριστουγεννιάτικο μακιγιάζ που λανσάρει η MAC μαζί με την Rihanna και θα βγει στην αγορά στις αρχές Δεκεμβρίου περιλαμβάνει 3 εκπληκτικά κραγιόν, το σούπερ seller RiRi Woo, το οποίο ήταν το πρώτο κραγιόν που εγκαινίασε τη συνεργασία τους, το Pleasure Bomb και το Bad Girl RiRi. Δεν είμαι σίγουρη ποιο από τα 3 είναι στη διαφημιστική καμπάνια αλλά ανυπομονώ να το δοκιμάσω. Όταν δείτε την αφίσα, θα με θυμηθείτε.)

Το Ruby Woo είναι ίσως το πιο ευπώλητο κραγιόν MAC και ένα από τα μεγαλύτερα best sellers της μάρκας σε όλες τις κατηγορίες. © beautyworkshop.gr

To Ruby Woo είναι ένα καθαρό κόκκινο ματ κραγιόν, το οποίο φοράω φανατικά από όταν πρωτοβγήκε (το αστείο είναι πως για αρκετά χρόνια δεν είχα κοιτάξει καν την ονομασία του και θεωρούσα πως το αγαπημένο μου MAC και το διάσημο Ruby Woo της μάρκας είναι 2 διαφορετικά προϊόντα). Αυτό, μαζί με όλα τα skin προϊόντα, όπως η εκπληκτική Prep + Prime βάση μακιγιάζ της φωτογραφίας, είναι κατά τη γνώμη μου τα κορυφαία της μάρκας. © beautyworkshop.gr

Αυστηρά για θεατρόφιλους

Πέρασα, λοιπόν, προχθές, τόσο καλά, που σκέφτηκα πως έπρεπε να μοιραστώ οπωσδήποτε αυτήν την εμπειρία με εσάς, όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά: ρώτησα την Αλίκη αν γίνεται να έχω μια πρόσκληση για κάποιο/α αναγνώστη/ρια του μπλογκ, κι εκείνη όχι μόνο δέχτηκε, αλλά την έκανε και διπλή. Έτσι, μια διπλή πρόσκληση θα περιμένει στα ταμεία του Θεάτρου Γκλόρια το νικητή ή τη νικήτρια, ο/η οποίος/α θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποια μέρα θέλει να δει την παράσταση εντός του Νοέμβρη και θα ενημερωθεί για τις λεπτομέρειες με e-mail.

Η διαδικασία γνωστή. Ένα μήνυμα εδώ ως τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 6 Νοεμβρίου, στο οποίο θα μου απαντάτε στην ερώτηση: ποιος είναι ο νεοσύστατος εκδοτικός οίκος ο οποίος έβγαλε το βιβλίο «Κλέψε σαν Καλλιτέχνης» του Austin Kleon (να θυμίσω πως δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι followers του blog -αν δεν είστε, μπορείτε να γίνετε δίνοντας το e-mail σας στο μαύρο κουτάκι που βλέπετε κάτω δεξιά στην οθόνη). Όπως πάντα, θα περιμένω e-mail αποδοχής του δώρου από τον νικητή ή την νικήτρια ως τα μεσάνυχτα της επόμενης μέρας και σε περίπτωση που δεν έχω εμπρόθεσμη απάντηση, θα ξαναγίνει κλήρωση.

Υ.Γ. Τις περισσότερες φορές, οι επιλογές του John Waters για τα soundtracks των ταινιών του ήταν τόσο αμφίβολης αισθητικής όσο και οι ίδιες οι ταινίες. Από τις λίγες εξαιρέσεις, το θαυμάσιο Town Without Pity, που ακούγεται στο Hairspray.

Καλή επιτυχία -και καλό μήνα! Χαριτωμένη

Θέατρο Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα, 210 360 9400